Met heel veel plezier en enthousiasme maak ik schilderijen, collages en tekeningen. Ik werk abstract en teken/schilder graag fantasievolle taferelen waarin regelmatig vogels (troostvogeltjes en geluksvogels) verschijnen. Ik schrijf ook graag.
De symboliek van het labyrint fascineert me. In een labyrint kun je niet verdwalen, er is één weg. Je hoeft het ‘alleen maar’ te volgen. De weg is lang, met veel bochten. Je wordt heen en weer geslingerd. Het pad volgen, volhouden. Vallen en opstaan. Het labyrint als levensweg. Ik vind het treffend, mooi.
Het lijnenspel is terug te vinden in mijn schilderijen en ik geef workshops met het thema ‘Labyrint’.
Ik volgde de Opleiding Genezend Tekenen (creatieve communicatie) en deed mee aan de cursus/training ‘Over kwetsbaarheid en veerkracht’ bij het landelijk steunpunt rouw en verlies.
Het is fijn om iets te creëren én er gaat veel troost vanuit. Tekenen en kleuren zijn prachtige, krachtige middelen om uitdrukking te geven aan iets wat (nog) niet gezegd kan worden.
Wat moest ik in vredesnaam zeggen?
Tekenen en schilderen hielden me op de been, in een tijd van rauwe rouw, na het overlijden van mijn zoon Robbin, in 2016. Dagelijks tekenen, gaf me houvast. Kijk, dit heb ik gemaakt. Ik ben er nog.
De weg van rouw is lang. Gaandeweg ontdekte en ontwikkelde ik allerlei tekenthema’s. Thema’s die aansluiten bij verschillende aspecten van rouw. Zo bedacht ik de cursus Tekenen Troost.
Daarnaast begon ik met schrijven, want rouw heeft woorden nodig. Dit resulteerde in het maken van mijn boeken, die nu zo troostvol blijken te zijn voor anderen.
Artikelen en interviews die over mij verschenen in de media, vind je onder Media
Hartelijke, kleurrijke groet,
Wilma